رادمهر

برای من حرف زدنای تو خیلی شیرینه ، لبخند قشنگت موقعی که می فهمی من ناراحتم، گفتن جمله مامان بخند.... وای رادمهر از بهشت اومدی؟ راه می ری و عشق می پاشی شادی می بخشی... ای وای اگر من انانتدار خوبی نباشم... تو داری بزرگ می شی و مسئولیتت داره با تو بزرگ می شه... خدا نکنه که من بی لیاقتی کنم و نتونم اونی باشم که لایق عشق پاک کودکانه توئه....  مسئولیت من در برابر تو چیه؟ فقط غذا؟ لباس؟ بازی؟ به عمق مسئولیتهای مادرانه ام که نگاه می کنم قلبم میریزه... خدایا کمکم کن... کمکم کن بتونم... بغلت که می کنم می بوسمت از فرق سر تا کف پا... انگار فرشته ها هم پا دارن نه؟ موقع خواب پاتو می یاری می گی مامان پامو بخوابون من می بوسمش و می خوابونمش بعد...

روزگار ما با تو با خنده ها و شادی ها با جنجال ها و داد و بی دادها و کار به جای باریک کشیدنا می گذره... خاطراتش می مونه ، خاطرات رنگین کمونی اش... هفته پیش برای اولین بار رفتیم دندون پزشکی مخصوص نی نی ها. خانم دکتر اساسا وارد بود ، آخه دندون پزشکی رفتن جریانت خودش رو داره که بماند، خلاصه که بالاخره رفتیم و خانم دکتر دوندوناتو معاینه کرد و موارد لازم رو گفت، آخرشم از کمد خانم دکتر یه ماشین قرمز جایزه گرفتی و منم یه نفس راحت کشیدم.   برای من خیلی مهم بود که بعد از مراسم از پوشک گیرون برای اولین بار که رفتیم بیرون گفتی مامان ... دارم و من که از دستشویی های بیرون گریزون بودم این بار اما خوشحال تو رو بردم دستشویی... کلا ...

می گن اسم آدم هر چی که باشه بهش گرایش پیدا می کنه ، مگه می شه اسمت رادمهر باشه و به خوشید بی توجه باشی؟ مهر من هر روز طلوع و غروب مهر رو نگاه می کنه و کلی داستان شیرین از مهر می گه و می شنوه... هر شب تو با یه قصه از خوشید می خوابی، خورشیدی که ابرا جلوشو می گیرن تا بارون بباره و ... هر شب من باید جای خورشید با تو حرف بزنم بگم که الان پشت کوه های بلند تو خونه ام خوابیدم تا صبح بیام و بوست کنم و صبح که پا می شی برای خورشید بوس می فرستی و من هر بار که این صحنه رو می بینم خوشحال تر می شم که پسر آریایی من فرزند مهر و دی، خورشید رو دوست داره چون خودش بخشی از اونه... خورشید بخشنده ...رادمهر       ...